Nevelwoud en de Pacific Ocean

Hola!!

We waren gebleven bij het plaatsje La Fortuna.

Zaterdag 28 april
Vandaag stonden er weer een aantal leuke activiteiten op de planning. We gingen naar La Fortuna. Het dorpje staat bekend om de Arenal Vulkaan dat er naast ligt.
We reden eerst naar de Arenal hanging bridge. Via een mooie en rustige route, na een uurtje waren we er en Luca had lekker geslapen in de auto.
Hier gingen we een wandeling maken door het park. Super netjes aangelegd, met nette wandelpaden. En er waren hier ook wel meer toeristen dan in de andere parken, waar we tot nu toe waren geweest.
Voor we begonnen, hadden we gelijk al een gaaf uitzicht op de vulkaan.
We zagen niet zovee beesten. Een wasbeertje hoog in de bomen, een gifgroene kikker, een salamander en meer niet echt.

Wel een leuke wandeling over hang bruggen, met ver uitzicht. Luca die zich zeer vermaakte om tegen iedereen Hòla te zeggen en te zwaaien.

Tijdens onze pauze bij een brug, ging meneer wel iets van 15 keer heen en weer rennen over de brug. Iedereen die langs kwam, zei die dan hÓla tegen, heel schattig.
Daarna ging die nog even een slaapje doen. Ideaal zo'n draagzak. Wij deden nog flink ons best om beesten te zoeken, maar wat is dat lastig zeg.

Na 2 uur kwamen we weer bij het beginpunt uit. Rond 12:00uur was het en konden we hier gelijk bij het restaurant, met heel mooi uitzicht op de vulkaan lekker wat eten.

Daarna reden we naar de Catarara waterval. Na een half uurtje waren we er. 500 treden naar beneden. Nu zat Luca bij Gerdien op de rug en zat vooral over me schouder/arm te kijken, naar voorbijgangers. Tegen iedereen trok die een gekke glimlach en hoorde wij telkens, aaah, oooh van de andere wandelaars.

Erg mooie waterval. Iets van 60 meter, wat dan met een klap naar beneden komt. Wij strande iets verder, bij het riviertje, waar wat ondiepe beekjes waren, met grote stenen.
We hebben ons heerlijk vermaakt hier. Luca vond het nog hilarisch, wanneer hij een steen in zijn mond wou doen en Gerdien dit tegenhield. Boef!
Daarna de 500 traptreden weer omhoog. Na 15 minuten, waren we weer boven en hadden we onze bovenbenen weer getraind!

De luiaard zat nog steeds in de boom. Gerdien ging nog lekkere pannekoekjes maken, mmm. Rond 18:30 ging Luca naar bedje toe. Daarna plofte wij neer op de veranda.

Naar Monteverde Inn, zondag 29 april

Gerdien wou graag vroeg wakker worden, zodat ze nog optimaal kon genieten van ons mooie plekje.
Luca gaf hier netjes gehoor aan, door rond 5:00 uur wakker te zijn. Yes, konden we lekker naar buiten, want het werd al licht.

Nog even Coen en me moeder bellen via whatsapp. Coen wilt wel op de begrafenis van oma wat voorlezen namens mij. Wat blijft het dubbel, om de begrafenis te missen.

Na het ontbijt, gaat Luca weer slapen, rond 8:00uur en wij zetten de babyfoon aan en gaan lekker naar het zwembad.
Zelfs gezwommen en daarna in de zon bakken. Oef, wat is het al warm, zo vroeg in de ochtend!
Luca was ook rond 9:30 wakker en kwam met Mark naar het zwembad.
Na een half uurtje moesten we helaas gaan, want er moest om 11 uur uitgecheckt worden. Dit redden we precies en 11:10 waren we onderweg.

Monteverde
Op naar Monteverde. De eigenaar had ons nog een snellere route doorgegeven. We moesten wel een groot deel over een gravelweg en door een rivier. Maar volgens hem lukte dat wel, want het had al een tijd niet geregend.
Wat een hobbelde bobbel weg was het en na 40 minuten, kwamen we aan bij de rivier. Ow help. Die is echt wel diep. Mark begon hem gelijk te knijpen. Nee toch, eerst even kijken wat andere auto's deden. Mmm, die redden het wel, maar het water kwam echt hoog. En wat als we nou vast komen te zitten.
Na een kwartier afwachten en afwegen, zijn we omgekeerd. Het zit namelijk niet in onze verzekering, als we in de rivier vast komen te zitten.
Zo, dat koste ons een uur extra rijden. We zagen nog wel een neusbeertje op de weg. Ondertussen zijn we er wel goed in, om er een stuk langer over te doen. Het zou een rit van 3.40 zijn, zonder pauze. Dit werd nu een rit van 6 uur, wel met een uur pauze.

De pauze namen we in een klein dorpje op een heuvel, met uitzicht op het grote Arenal lake. Het drukste tentje hadden we uitgezocht, met nog precies 1 tafeltje vrij.
We waren vanplan om snel wat te eten, en weer gauw door te rijden. Totaal mislukt. Want het ging hier zeer traag en pas een uur later reden we weer verder.
Met als positief punt, Luca heeft heerlijk het hele uur rond gelopen/gerend! En wij konden blijven zitten, want er was niks gevaarlijks voor hem.

Daarna bleek de tomtom verkeerd ingesteld, op een ander hotel met dezelfde naam. En bleek dat we er een half uur korter over zouden doen. Gelukkig, dat we niet eerst naar dit hotel waren gereden.
1.14 uur moesten we over een onverharde weg rijden. Erg mooie route, door de heuvels, met verre uitzichten!
In het dorpje Santa Elena, lag gelukkig wel weer asfalt. Wat rijdt dat opeens heerlijk. Luca heeft het super gedaan in de auto. Ook liedjes luisteren via het boxje, filmpjes anv juf Roos kijken, boekjes lezen,, appeltjes en rozijntjes eten en beetje slapen en rustig voorzich uitkijken, vermaakte die zich mee.

Na het inchecken ons huisje bewonderen. Aaai dat viel heel erg tegen (zeker vergeleken waar we vandaan kwamen).
Best oud, krakkemikkig, stoffig en we kwamen in de avond nog allemaal gekke beesten tegen. Alleen de mega dikke zwarte spinnen, aan het plafond, konden we niet wegjagen, bbrrr.

Het werd ook steeds kouder en Luca hebben we om 2 uur snachts nog warmer aangekleed en die bleek op de tocht te liggen voor een deur. Maar lekker bij ons in bed neergelegd, toen het hem niet in z'n tentje lukte om weer in slaap te vallen.
Zo, toen konden we lekker slapen, tot 6:00 uur.

Maandag 30 april
Er zat ontbijt bij de prijs inbegrepen. Dus wij naar het restaurant. Je hebt hier een erg mooi uitzicht over de hele vallei. We kunnen zelfs lake Arenal in de verte zien.
Het is vreemd weer, een zonnetje met miezer regen erbij. De lange broek en de jas zijn weer uit onze koffer gehaald.
Luca smult uiteraard weer van de scrammble egg en de melk met crusli. Gerdien gaat voor de rijst met bonen en een vies worstje.
En nog toast met jam en koffie en meloen.

Daarna nog even spelen op het grote grasveld en in het tuintje voor ons huisje. Luca is dol op de stenen, bij het parkeertereintje.
Daarna zijn we begonnen aan onze wandeling. Bij de lodge, zit een heel natuur terrein aan vast. Waar je verschillende korte wandelingen kan doen. Wij namen de uitgebreide route van ongeveer een uur.
Er mooie uitzichtpunten zaten er tussen, een waterval. Een uitzichtpunt, met een regenboog in het dal. Beesten leken er weinig te zijn. Wel zagen we een gekke zwarte vogel, met blauwe kop en een heel gaaf soort reptiel/puntige hagisbeestje.
Luca was na 5 minuten lopen, al vertrokken en werd pas een uur later weer wakker. Toen we weer klaar waren.

Na het spelen bij het huisje, wouden we naar het centrum gaan, maar we zetten Luca in de auto en die begon te gapen en zat er een beetje verloren bij. Dat we weer naar het huisje gingen, hier kreeg hij een fles en zijn bed in.
Maar dit wou hij blijkbaar toch niet. Hij riep telkens 'auwto, auwto auwto'.

Dus uit bed en we gingen toen toch! Dit bleek een goeie keuze. Want wat was het gezellig in het restaurant. We zaten bij het tree house restaurant. Hier staat een mega boom in het midden.
Gerdien nam pasta, zodat Luca hiervan kon mee eten. Nou, geen succes. Alleen de kip wou hij en de pasta haalde hij weer uit zijn mond. En Mark zijn vlees vondt die heerlijk. Ook de fruitshake met melk verdween naar Luca zijn buikje.
Na al zijn grapjes, en gekke bekken, nog even rondlopen en toen gingen we nog even naar de supermarkt en weer terug.

luca en Gerdien gingen nog even samen op pad.
Bij het restaurant een cappuccino en een koek besteld.
Daarna liepen we het bos in, en wat zit daar midden op het pas? Een agoeti (soort grote buidelrat, geloof ik) en volgens Luca een 'wafwaf'. Wij erachteraan, maar het wilde beest, had liever niet dat we te dichtbij kwamen. Leuke verrassing was dat.
Daarna op het grote veld van een heuveltje rennen en met een bal spelen en toen van Mark er ook bij. 

Luca begon om 7:00 uur zijn nachtslaap.

Dinsdag 1 mei; Monteverde cloud forest

Om 2:00 uur was Luca wakker. Het was wat fris, dus hij mocht weer lekker bij ons in bed en sliep toen gelijk verder!
Om 5:00 uur hoorde we lekker geklets en gerol naast ons en wisten we dat wij ook wakker moesten worden.

6:20 zaten wij aan het ontbijt in het restaurant. En na de mega wind die we vanacht hoorde, scheen nu ineens de zon. Zal het dan toch mooi weer worden? Het schijnt 80% van de tijd te regenen in de cloud forest van Monteverde. Blijkbaar hoorde wij vandaag bij die 20%' geen drubbel regen gezien vandaag.

Om 7:10 vertrokken we met de auto. We hadden vandaag voor het eerst een gids. Dit om eens wat meer te weten te komen. Alle bomen zijn begroeid met beplanting/mos. Erg bijzonder om te zien.
Als dieren zagen we alleen verschillende vogels. Helaas de Quetzal niet, alleen zijn holletje, waar een veer uitstak. Hij was wel thuis, maar liet zich niet zien.

Luca sliep het eerste uur, daarna heeft hij alle snacks opgegeten; rozijntjes, een granenreep, nijntje koekjes, een stuk van de dadelreep.
En hij wou vooral op de arm vastgehouden worden.

Van 7:30-10:20 gelopen. En daarna bij de kolibries gekeken. Wat een mooie, kleine vogeltjes. Luca leefde zich weer uit met rondrennen en grapjes maken

Daarna de auto in en we hadden wel trek gekregen. Wij hadden niet zoveel snacks onderweg gegeten;).
Op naar het Choco Café. Waar ze ook zeker genoeg verkochten zonder chocola. Mark ook tevreden. Zeker na zijn sandwich kip pesto met heerlijke patatjes.en Gerdien had een quasadilla kip met guacamole, heerlijk.

Luca maakte ondertussen vriendjes met de serveerster en met een stel, wat binnen zat en hij telkens bij het raam naar stond te zwaaien.

Rond 12:30/13:00 waren we weer bij ons huisje. Het was ondertussen heerlijk warm geworden
Dus de korte broek en hemdjes gingen aan, slippers erbij en Luca zijn opblaasbadje neergezet en die heeft hier langer dan een uur mee gespeeld.
Opeens liep er een neusbeertje in de tuin bij ons voorbij. Dat was leuk! Luca zag hem ook duidelijk en zei nog 'wafwaf'.

Dit keer wou Luca wel een middagdutje doen en dook rond 14:00 uur zijn bed in, voor een uurtje. Wij hebben lekker een boekje gelezen.

Na zijn dutje, even rustig wakker worden en bij Gerdien in de draagzak. Een stukje gewandeld in het park en daarna kwamen we uit bij het restaurant en gingen we even een drankje doen, met guacamole, met chips erbij. Jammie!

Gerdien ging nog even naar de mooie zonsondergang kijken. Heel bijzonder, je kon het hele dal zien, tot aan lake Arenal!
Om half 7 ging Luca slapen. En morgen gaan we weer verder naar de pacific kust, naar het plaastje Samara.

'S nachts ging Mark nog een paar motten boven zijn hoofd wegjagen. Luca sliep lekker door en werd pas om 5:00uur wakker.

Woensdag 2 mei; Naar Samara

Omdat we lekker vroeg wakker waren, gingen we alvast inpakken. Koffers in de auto en toen ontbijten rond 6:30 uur.

We worden er al erg handig in. Weten ondertussen in welke koffer wat ligt. Al blijft Mark er wat meer moeite mee hebben, om iets in één keer te vinden. Rond half 8 reden we al weg.

Onze eerste stop was al 30 minuten verderop bij het Santa Elena Reserve, een nevelwoud naast Monteverde.
Ook vandaag was het weer heel mooi weer, dus de nevel/mist in de bossen hebben wij nooit gezien.
We hebben een wandeling van 2 uur gedaan. Wat een mooi woud. Alles begroeid, hier zagen we ook meer bloemen. Het vinden van dieren, was wel een stuk lastiger. We zagen alleen de zwarte vogel, met blauw/paarse neus. Helaas niet de beroemde vogel Quatzal.

Luca zat bij Gerdien achterop en moest erg lachen van elke trap die we naar beneden liepen, daarna viel hij in slaap.

Om half 11 reden we weer weg. De TomTom zei dat het nog 3 uur en 5 minuten was rijden. Dit keer namen we de kortste en mooiste route, langs een bergweg, met heel mooi uitzicht. Daarna kwamen we in een veel droger gebied. Je kon zien, dat het regenseizoen nog moet beginnen.

Na dik twee uur, kwamen we in de grote plaats Nicoya. Mark moest ondertussen heel erg nodig naar de wc en we hadden ook wel erg trek in eten.
Dit keer werd het de Subway, Luca was dol op de ham! En ook het brood met wat komkommer.snelle service dit keer, zodat we een half uur later weer wegreden.
Nog 45 minuten te gaan. Tot de laatste drie minuten dat we er waren, reden we nog in een heuvelachtig groen gebied, met heel af en toe een huisje.

Waar zouden we aankomen? Opeens zagen we de hoofdstraat van Samara, die uitkomt op het strand. Het is een toeristisch, knus plaatsje. Met een hele mooie baai. En met perfecte golven om te surfen!
Wij hadden een hutje bij Locanda Beach, dit zit op/aan het strand. Het was nog allemaal erg nieuw, ook het zwembad dat er bij zat en 20 stappen verderop, stonden we op het strand. Heel gaaf.

Eerst een lekkere verse fruit juice genomen en daarna was onze kamer klaar. Een leuk hutje . Met groot bed met klamboe. Genoeg ruimte voor ons drietjes.
Daarna gingen we naar het zwembad. Emmer en schep mee. En na het zwembad door naar het strand. We zagen hier heel veel surfers. Daarna even douchen en opfrissen en weer terug naar het strand.

Nog even gewandeld over het strand en daarna op een strand bedje bij ons hotel, Luca een lekker flesje drinken en weer verder spelen.
En wij konden naar de mooie zonsondergang kijken.

Luca dook er rond half 7 in en wij gingen een hapje eten in het restaurant. Voetjes niet in het zand, maar omhoog, want er liepen een heleboel krabbetjes rond. Een mega stuk grilled tonijn mochten we samen delen en allebei een cocktail erbij.

De komende twee dagen, lekker relaxen en surfen. Mark was om 19:30 al helemaal moe en ging richting bed. Gerdien ging nog het verhaal over Oma afmaken en om 21:00 naar bed.


Samara

Donderdag 3 mei
Om 5:00 was ons mannetje wakker aan het worden. Hele nacht doorgeslapen weer. Daarna ging Luca op jaagt naar voedsel. Hij vond een koekje onder het bed, wat hij heel graag wou. Een knijpzakfruitje, maar die was al leeg. Daarna de fles en vervolgens, vond hij nog een zakje met maisvingers. Het was duidelijk dat Luca al trek had!

Om 7:00uur hebben we een wandeling door het dorpje gemaakt. Luca weer eens in de buggy en 100.000 colones gepind (dit is rond de 150 euro maar). Om half 8, konden we ontbijten op het strand.
We kregen zoveel, dat er genoeg was voor ons alledrie. Bord vol fruit, meloen, banaan, ananas en papaya. Eitje en rijst met bonen, toast met jam. Goeie kop koffie en orange jus.

Er zat nog even een stuk ei vast in Luca zijn keel, dit kotste hij vervolgens uit en ging doodleuk, gelijk door met ei eten en wij maar schoonmaken. Na het ontbijt was het tijd voor Luca om te slapen, maar dit vondt die helemaal niks. Flink huilen en verdrietig zijn, drie/vier keer neergelegd, maar het hielp niks.

Toen er toch uitgehaald en meegenomen naar het zwembad. Dat was wel heel leuk! 2 uurtjes later weer naar bed en toen bleek het wel echt slaap tijd te zijn. Wij naar het strand, naar de strandbedjes. Mark had al zo'n trek dat hij alvast ging lunchen; een lekkere hamburger.

Na het dutje met de buggy op pad. Dit vond Luca wel relaxt. We kwamen uit bij een overdekt binnenpleintje, waar verschillende kleine eettentjes zaten, waaruit we konden kiezen. We gingen voor de pannenkoeken, lekker.
Daarna nog even boodschappen gedaan (wat vooral bestond uit snacks voor Luca, fruit knijp zakjes, rozijntjes en koekjes).

Toen was het tijd voor Mark om een surfboard te huren. Gerdien en Luca bleven even kijken op het strand. Luca riep steeds papa en wees dan naar de zee. Daarna gingen wij naar het zwembad, dat was weer heel leuk, toen weer terug naar het strand en toen was Mark ook bijna klaar.
Wij bestelde alvast een fruit juice en Mark had het heel erg leuk gehad. Goeie golven gepakt en hij kon het ook nog steeds!!

We dachten met zijn allen wat te eten op het stramd. Mark bestelde een bord pasta en de bedoeling was, dat Luca hier lekker van zou meeeten. Dit plan mislukte, want Luca wou alleen de patatjes van Gerdien en was er toen klaar mee.
Toen pas keken we naar de tijd, was het al half 7. Oeps, het is nu slaaptijd voor Luca. Mark bracht hem naar bed en kwam toen terug. Zo konden wij nog even rustig ons eten afmaken en nog een drankje drinken. Rond half 9 gingen wij ook weer ons bed opzoeken.

Vrijdag 4 mei

Rond half 6 eruit. We waren om 7 uur al op het strand, een beetje vroeg, want nu moesten we nog een half uur wachten op het ontbijt.
Beetje spelen in het zand, op het strandbedje zitten en toen was het tijd om te eten.

Daarna lekker zwemmen in het zwembad. Rond half 11 ging Luca slapen en wij bij het zwembad liggen. Viel na een half uur alle stroom overal uit. Aaai, nu deed de babyfoon het ook niet. Dus omstebeurt voor het hutje wacht houden.

Ernaast waren ze hard aan het werk, om een ander hutje, weer een goed waterdicht dak te geven. Gelukkig had Luca geen last van al het getik! Na 1,5 uur werd hij wakker.
In de buggy naar het pleintje met eettentjes. Zagen we opeens in de buggy, dat hij erg last van zijn oogje had. Allemaal traantjes eruit en hij wou er flink in wrijven. Het werd er ook niet beter op, nu de ventilators het niet deden en het zeker wel boven de 30 graden was.
Broodje besteld en omstebeurt opgegeten, want de ander liep met Luca rond. Mark ging al wat eerder met hem naar de hut. Voor een schoon washandje met water om zijn oog schoon te maken.
Gerdien kocht nog snel een paar plakken bananenbrood, dan had Luca ook straks wat te lunchen.

We doken daarna de auto in, airco aan en gaan met onze toyota rush. Helemaal niet erg, dat we nu extra lang onderweg waren naar een tankstation. Nu konden we allemaal even afkoelen en Luca zijn oog werd ook gelijk weer beter.

Playa Carillo
Daarna reden we door naar playa Carillo. Dit lag op tien minuten rijden van ons hotel. Een hele lange baai, met ontelbaar veel palmbomen. Erg rustig was het hier.
Gelukkig stond er een windje en gingen we eerst bij een bankje even smullen van de gekochte bananenbrood.
Daarna kwam Luca ons omstebeurt een high five geven, wat hij wel tien minuten vol hield en toen spelen met het zand.
Na het insmeren en de zonnehoed op gingen we naar de zee. Lekker spelen in de blubber en met de voetjes het water voelen. Totdat Luca zo enthousiast werd en vervolgens met zijn toet weer in het zeewater kwam. Dit vind die nog steeds niet lekker, dus hij was wel even klaar met de golven. De blubber beviel nog wel goed.

Na een uurtje vonden we het alledrie wel weer goed geweest. Zeker in deze warmte, was het lang zat. Achter in de auto konden we luca handig verschonen en daarna terug naar het hotel.
Nog een uurtje in het zwembad gespeeld. Luca vind het nu in het diepe ook erg leuk. Ondertussen blijft hij tijdens het zwemmen, tegen iedereen Hola zeggen en zwaaien. Watvis het toch een sociale jongen;)!

Daarna ging Gerdien een surfboard huren en de zee in. Oef wat waren het meteen hoge golven zeg. Echt tijd, om rustig in te komen, zat er niet echt bij. Gelukkig lukte het ook nog om te staan. Na driekwartier kwam Mark en Luca ook, en gingen wij ruilen. Mark het water in en ik met Luca op pad.

Op pad bestond uit; gauw omkleden in de hut, de mascara er af boenen die vooral naast mijn oog zat en daarna met een kant en klare maaltijd uit Nederland weer met Luca naar het strand.
Meneer heeft deze heerlijk opgesmuld op een strand bedje. En ik kon Mark nog een keer zien staan op zijn board.

Daarna nog gespeeld op het strand, terwijl de zon  weer aangaf dat het avond werd. En rond 18:00 zochten wij ons hutje weer op. Luca dook weer in zijn tent rond 18:30 en wij gingen op pad, voor onze laatste avond maaltijd op het strand.

Heerlijk gegeten, Mark een echte oven pizza en Gerdien een mega stuk tonijn. Daarna gingen wij ook rond half 9 weer onder de klamboe.

Naar Quepos
Zaterdag 5 mei

Onze beste nacht gehad van de hele vakantie. Luca sliep van 18:30-6:00 uur.  Heerlijk voor ons alledrie. We begonnen met inpakken en Mark ging al de auto inladen. Luca was opzoek naar eten. Maar vond als enige zijn fles, die hij dan ook kreeg.

Rond 7:15 waren we klaar en gingen we voor de laatste keer, lekker ontbijten op het strand. Wat een prachtig plekje. Gerdien kreeg via whatsapp mee, dat de kist van Oma met handafdrukken en alle namen van de familie werd getekend. Wat verdrietig, om Oma daar in de kist te zien liggen. En er waren mooie tekeningen gemaakt door de achterklein kinderen.

Even bijkomen hiervan, met het uizicht op de zee en toen gingen we uitchecken. Eerst even bij een 'gezond supermarktje' gestopt, om wat bananenbrood te kopen en een koffie-to-go.
En om 8:45 konden we vertrekken.

De TomTom gaf aan, dat we er 4,5 uur over zouden doen. Met pauze en waarschijnlijk slome vrachtwagens voor ons, zouden we er rond de 6 uur over doen.

De reis
Luca ging na 20 minuten lekker slapen en na 40 minuten werd hij wakker, maar dankzij de slaapliedjes, viel hij weer in slaap. En sliep vervolgens nog een half uur.

Na twee uur was het tijd voor onze eerste stop. We kwamen precies langs een aantrekkelijk restaurantje. Waar ze heel veel lekker eten hadden, met verse fruite juices.
Gerdien had een komkommer, yoghurt soep en Mark een gezond broodje turkey. En gezamenlijk hadden we nog een mangocake.
Luca ging voor de verse fruit juice, wat cake en de turkey.
Schone luier en we konden weer verder. Er was in de tussentijd op onze auto gelet, door een mannetje. Die kreeg nog 1000 colones van ons (1,50 euro). En we konden weer verder.

De weg bestond dit keer alleen maar uit asfalt. Met af en toe een slome vrachtwagen voor ons, die lastig in te halen waren, door de kronkelige weg. Na een dik uur, kwamen we bij de krokodillen brug. Auto aan de kant, weer stond er een mannetje op wacht en wij over de drukke brug, naar het midden ervan lopen.

Oeii, wat lag daar allemaal in het water. Een stuk of 20 krokodillen waren daar aan het chillen. Mark hield Luca extra goed vast! Ook zagen we nog een leguaan. Daarna was het nog 1,5 uur rijden. Juf Roos ging weer aan en de rozijntjes en de bananen cake kwamen tevoorschijn.
We kregen mooi uizicht over de kustlijn en reden het laatste stuk door de palmplantages.

Nog even een paar boodschappen gedaan in het dorpje en toen gingen we inchecken. We hadden dit keer een huis via Airbnb geboekt. Voor het eerst. Via de mail hadden we gister al gelezen of we een gratis upgrade wouden.

We werden netjes rondgeleid, in ons grote huis. Wauw, het lag op de heuvel, met een heel groot terras met 8 lig bedden en een grote bbq, met uitzicht op het woud, het stadje en de zee. Een privé zwembad erbij. Grote woon-eet keuken en op de tweede verdieping hebben we drie slaapkamers. Waarvan we er één gebruiken;). Ook met gaaf uitzicht. Wat een luxe!

Na het uitladen, zwemkleren aan en het zwembad in. Luca had de grootste lol, met bekers onder water duwen en weer weggooien. Na het douchen, riep Mark ons:' aapjes te zien'.

De komende tien minuten waren een apen show. Ze kwamen overal vandaan. We doken naar binnen, omdat ze ook op ons terras doken. Toen kwamen we er achter, dat we een open huis hebben, want op de trap naar boven zat opeens een aapje om de hoek te kijken.
Met een boel 'ksssst kssst' ging hij weer weg en Mark ging opzoek naar een bezemsteel. Haha, geen waardevolle spullen in de woonkamer achterlaten. Toch maar weer het terras op, en daar sprongen de laatste apen de boom in.
Toen zag Mark nog in de boom naast ons een hele lieve luiaard. Gaaf!

Gerdien ging pannenkoeken bakken en Luca en Mark gingen even chillen op de ligbedden. Toen Luca zijn bedje opzetten, ging ineens alle lichten uit. Ownee, er werd een jongentje heel verdrietig! Zaklamp gepakt en gelukkig ging het licht na 10 minuten weer aan en was Luca weer gerustgesteld.

Om half 7 slapen. Daarna gingen wij op het balkon zitten bij de slaapkamer, in de hangstoelen. Want het was gaan regenen en hier zaten we helemaal droog. Rond half 9 gingen we ook naar bed.

De rest moet nog getypt worden en ik denk dat get ondertussen al een heel lang verhaal is geworden;)'

We zijn nu helaas toe aan onze laatste twee dagen hier. Het waren hele mooie dagen hier in Quepos en we gaan over een paar uur richting San Jose rijden.

Ciao en liefs Mark, Gerdien en Luca